Ο Μιχάλης Κρομμύδας ήταν ο πρώτος ποδηλάτης στη Ρόδο που κατέκτησε μετάλλιο το 1965 και σε ηλικία 62 ετών πλέον θα δώσει το «παρών» στη Historica. Ο Ροδίτης σπουδαίος αθλητής άνηκε στον Κολοσσό και ήταν από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε η ποδηλασία στο νησί. Ο ίδιος σταμάτησε νωρίς την ενεργό δράση, αφού τον κέρδισε το εμπορικό ναυτικό, ωστόσο πρόλαβε να γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο χώρο της ποδηλασίας. Μάλιστα κλήθηκε στην Εθνική ομάδα το 1968, έχοντας πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του.
Τι σας έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια από την ενασχόληση σας με την ποδηλασία;
«Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, θυμάμαι να τρέχω σε ηλικία 16-17 ετών απέναντι σε μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως οι Ρηγούτσος, Τζώλης, Νταλίπης, Μουστάκης, Καραμανίδης, Νταουσανάκης, Ραφτόπουλος, Ξύκης, Πρίφτης και πολλούς άλλους. Φυσικά ξεχωριστό κομμάτι πέρα από το αγωνιστικό, είναι οι φιλίες που διατηρούνται μέχρι και σήμερα».
Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της ποδηλατικής σας πορείας;
«Ήταν πολλές. Τερμάτισα δεύτερος στη διαδρομή Αθήνα- Καμένα Βούρλα το 1968. Την ίδια χρονιά τερμάτισα δεύτερος στα 200 μέτρα σπριντ στο πανελλήνιο πρωτάθλημα της Ρόδου και συμμετείχα στο διεθνή γύρο αρχαιοτήτων, όπου τιμήθηκα στην Σπάρτη ως ο καλύτερος διεθνής Έλληνας. Το 1973 με τον Κολοσσό κερδίσαμε την Α.Ε.Κ. και πήραμε το χρυσό μετάλλιο στο ομαδικό μαζί με τους Κούντρα, Πανάγο και Χατζηιωάννου. Το 1975 κερδίσαμε πάλι με τον Κολοσσό τον Παναθηναϊκό και πήραμε το χρυσό στο πουρσουίτ».
Τι αναμνήσεις έχουν μείνει στο μυαλό σας από τους αγώνες στη Ρόδο;
«Όλος ο κόσμος γέμιζε το γήπεδο, μιλάμε για μία εκπληκτική ατμόσφαιρα. Όλο το νησί γέμιζε με πανό, στα οποία γινόταν αναφορά στους αγώνες. Οι φίλαθλοι περίμεναν το καλοκαίρι για τους αγώνες και η πίστα γέμιζε. Ήταν κάτι φανταστικό για όλους. Αυτό το ποδηλατοδρόμιο έχει μεγάλη ιστορία, έχουν αναδειχθεί τεράστιοι αθλητές».
Με την ευκαιρία του ταξιδιού σας στη Ρόδο για την Historica ποιον θα θέλατε να δείτε και να συναντήσετε μετά από τόσα χρόνια;
«Θέλω να συναντήσω τον Βασίλη Νταλίπη και τον Αχιλλέα Ξύκη, καθώς και πολλούς ακόμη αθλητές. Το πιο σημαντικό με τους αγώνες στη Ρόδο, ήταν ότι όλοι γινόμασταν φίλοι, μία παρέα. Τους περιμέναμε κάθε καλοκαίρι».
Ποια είναι η άποψη σας για την Historica;
«Είναι κάτι μοναδικό, που θα έπρεπε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια. Οι 40άρηδες εκείνης της εποχής δεν ζουν πια και τα ντοκουμέντα από την ποδηλασία της Ρόδου είναι πάρα πολλά. Η παρακαταθήκη από τα στοιχεία της εποχής είναι μεγάλη και όλα πρέπει να περάσουν και στην επόμενη γενιά. Η Historica θα μας θυμίσει πολλές ωραίες στιγμές».
